از عرفه خودشناسی تا خدا شناسی - کانون عاشقان شهادت

روز عرفه روز از خود رستن به خدا پیوستن مبارکباد 

پیامبرصلى الله علیه وآله: ما مِن یَومٍ أکثَرَ أن یُعتِقَ اللَّهُ فِیهِ عَبدَاً مِنَ النّارِ مِن یَومِ عَرَفَةَ(1)
خداوند در هیچ روزى به اندازه روز عرفه، بندگان را از آتش دوزخ نمى‏رهاند.
پیامبرصلى الله علیه وآله: إنَّ اللَّهَ یُباهِی مَلائِکَتَهُ عَشِیَّةَ عَرَفةَ بِأهلِ عَرَفَةَ فَیَقولُ: اُنظُروا إلى‏ عِبادی أتَونی شُعثاً غُبراً؛(2)
خداوند در غروب عرفه نزد فرشتگانش به اهل عرفه مى‏بالد و مى‏گوید: «بندگانم را بنگرید! ژولیده و غبار آلود، نزد من آمده‏اند.»

 پیامبرصلى الله علیه وآله: أعظَمُ أهلِ عَرَفاتٍ جُرماً مِنِ انصَرَفَ و هُوَ یَظُنُّ أنَّهُ لَن یُغفَرَ لَهُ؛(3)
گناه کارترین فرد در عرفات کسى است که از آن‏جا باز گردد در حالى که گمان مى‏برد آمرزیده نخواهد شد.
 امام على‏علیه السلام: مِنَ الذُّنوبِ ذُنوبٌ لاتُغفَرُ إلّا بِعَرَفَاتٍ؛(4)
برخى از گناهان جز در عرفات بخشوده نمى‏شوند.
امام صادق‏علیه السلام: تَخَیَّر لِنَفسِکَ مِنَ الدُّعاءِ ما أحبَبتَ واجْتَهِد، فإنَّهُ (یَومَ عَرَفَة) یَومُ دُعاءٍ و مَسألَةٍ؛(5)
هر چه مى‏خواهى براى خود دعا بخوان و (در دعا کردن) بکوش که آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است.

(1)-صحیح مسلم، ج 4، ص 107 (2)-مسند أحمد، ج 2، ص 224 (3)-بحار الأنوار، ج 99، ص 248   (4) دعائم الاسلام، ج 1، ص 294. (5) التهذیب الأحکام، ج 5، ص 182